Meneer Vink ontvangt reparatie van zijn boiler
Meneer Vink bevindt zich momenteel in het ziekenhuis in verband met keel- en slokdarmkanker. Hij heeft daarvoor sondevoeding nodig. Meneer Vink heeft op dit moment thuis echter geen warm water omdat zijn boiler kapot is. Dus zolang dat niet in orde is gemaakt, kan meneer Vink niet terug naar huis. Warm water is essentieel voor het schoonmaken van de sonde, maar ook voor de persoonlijke verzorging. Het bedrag van de reparatie is nog onbekend, omdat er eerst een monteur langs moet komen om daarna een offerte op te stellen. De monteur kan echter pas langs komen als er garantie is dat deze betaald gaat worden. Het noodhulpbureau stond garant voor deze betaling van 420 euro voor de reparatie van een duurzaam gebruiksgoed. Een relatief klein bedrag maar onbetaalbaar voor meneer Vink: op een menswaardige manier kunnen terugkeren naar huis met de noodzakelijke voorzieningen voor zijn ziekte.
Silvano (25 jaar) krijgt steun bij saneren van oude boeteschuld
Silvano is een 25-jarige jongeman die zwakbegaafd is. De afgelopen periode heeft hij verschillende vaardigheden op het gebied van zijn financiën aangeleerd. Hij is zeer gemotiveerd om zijn zaken op orde te houden. Zijn schulden zijn echter zó hoog dat het voor hem onmogelijk is deze zelf zonder hulp van derden af te lossen. Een (niet saneerbare) boete vanwege agressie jaren geleden maakt dat hij niet kan starten met schuldsanering. De hulpverlener van Silvano vraagt of er gezien zijn recente goede gedrag een bijdrage gedaan kan worden voor de CJIB- boete, zodat Silvano zijn schulden kan saneren en op die manier kan uitstromen naar een zelfstandige woning met ambulante begeleiding. Het SUN-noodhulpbureau kent deze aanvraag toe in het kader van het samenwerkingsproject "Doorbraakfonds", waarbij vastgelopen schuldsaneringstrajecten opgelost of doorbroken worden
Moeder Karima en dochter Mariam krijgen nieuwe vloerbedekking
Karima is een alleenstaande moeder van 56 jaar en woont samen met haar 24-jarige dochter Mariam. Karima staat onder bewind en heeft hoge schulden. Een medewerker van Veilig Thuis doet een aanvraag bij het SUN-noodhulpbureau: Moeder en dochter leven momenteel van 40 Euro leefgeld in de week. De vloerbedekking van de woonkamer is al jaren versleten en in de keuken en gang is helemaal geen vloerbedekking aanwezig. De bank is helemaal doorgezakt. Moeder en dochter schamen zich voor deze situatie, zij durven geen bezoek en ook geen hulpverleners toe te laten in de woning. Ook klagen de buren herhaaldelijk bij de woningcorporatie over het geluid dat de onbedekte vloer maakt. Van de individuele inkomenstoeslag die door de gemeente wordt verstrekt konden Karima en Mariam muurverf en 8 pakken laminaat kopen, maar de totale kosten om de woonsituatie te verbeteren liggen hoger. Het SUN-noodhulpbureau zorgt voor voldoende budget zodat zij ook vloerbedekking kunnen kopen en een normaal sociaal leven kunnen leiden.
Sam (40 jaar) krijgt een kunstgebit
Een bewindvoerder vraagt voor een cliënt, de alleenstaande Sam van 40 jaar, vergoeding van de tandartskosten van circa € 490,- aan. Via het maatschappelijk werk is er via een fonds een gedeeltelijke vergoeding ontvangen voor de aanschaf van een kunstgebit, waarbij de andere helft door de verzekering zou worden aangevuld. De verzekeraar heeft met dit bedrag echter een lopende betaalachterstand verrekend en keert achteraf gezien toch niets uit. Het kunstgebit ligt intussen al wel klaar bij de tandarts en Sam kan amper eten zonder tanden. Sam wil gaan solliciteren nadat hij uit een diep dal van verslaving is geklommen. Het SUN-noodhulpbureau besluit nog dezelfde dag tot een gift en heeft de tandartskosten rechtstreeks aan de tandarts voldaan, hierdoor kan Sam weer eten én sollicitatiegesprekken gaan voeren om aan werk te komen.
Rutger (41 jaar) ontvangt leefgeld
Rutger (41 jaar) ontvangt leefgeld
Rutger is opgenomen in een psychiatrische kliniek. Zijn werkgever heeft hem op non-actief gezet en is gestopt met het doorbetalen van zijn loon vanwege zijn behandeling. Dit blijkt ten onrechte, zijn werkgever had hem eigenlijk ziek moeten melden. Om deze reden krijgt hij geen uitkering van het UWV. Het UWV stelt dat de werkgever risicodrager is. Rutger verblijft doordeweeks in de kliniek en is in de weekenden thuis. Omdat zijn werkgever inmiddels al vier maanden geen loon meer heeft betaald heeft Rutger op dit moment geen geld meer voor boodschappen. De verwachting van de door Rutger ingeschakelde advocaat is dat de werkgever binnenkort tot uitbetaling zal moeten overgaan. Het noodhulpbureau besluit om leefgeld toe te kennen zodat hij de komende weken in ieder geval boodschappen doen om van te leven.
Quincy (3 jaar) kan naar de Peuterspeelzaal
Een jong gezin met twee kinderen, een peuter van 3 jaar oud en een baby van 6 maanden, leeft van de uitkering van de vader. Het zoontje Quincy van 3 jaar heeft een achterstand op het gebied van taal- en sociale ontwikkeling. Zijn ouders en ook de hulpverleners zouden Quincy graag naar een Peuterspeelzaal laten gaan. Hier zou hij zich beter kunnen ontwikkelen voordat hij naar de basisschool gaat. De eigen bijdrage van € 23,60 per maand is gezien de schulden en het beperkte leefgeld voor de ouders echter teveel om op te brengen waardoor ze hem niet aan kunnen melden. Over 8 maanden wordt Quincy 4 jaar. De hulpverlener dient namens het gezin een aanvraag in met het verzoek de eigen bijdrage voor de komende 8 maanden te voldoen, het SUN-noodhulpbureau kent de aanvraag toe. Met deze gift kan Quincy zijn achterstanden inhalen voor hij aan groep 1 van de basisschool begint en beter meedoen in de groep.